Ervaringsverhaal van Yvette

Yvette vertelt: “Twee jaar geleden werd onze wereld op z’n kop gezet. Mijn man Peter kwam om het leven door een verkeersongeval. Sindsdien is niets meer hetzelfde. Het gemis is groot en we hebben af en toe nog steeds moeite om het normale leven op te pakken. Dat geldt ook voor mijn zoon Joey, die nu 15 jaar is en in de derde klas van de middelbare school zit. Waar hij vroeger een vrolijke jongen was, zie ik nu een jongen die worstelt met woede en verdriet.

Uit handen glippen

Het begon met kleine dingen: snauwende opmerkingen, gesloten blikken en avonden waarop hij zich opsloot in zijn kamer. Ook zijn gedrag op school veranderde, hij gaf steeds vaker een grote mond aan docenten. De vriendengroep waar hij zich bij aansloot, baarde me zorgen. Jongens die in de wijk rondhangen en rotzooi trappen. De wijkagent heeft Joey al eens thuisgebracht na een incident, en dat moment voelde als een wake-up call: mijn zoon glipt uit mijn handen, en ik wist niet hoe ik hem kon bereiken.

Jeugdprofessional van WIJS! Breda

Gelukkig stond ik er niet alleen voor. Samen met de intern begeleider van school heb ik de hulp ingeschakeld van WIJS! Breda. Daar kreeg Joey een jeugdprofessional die hem begeleidt, die met hem praat en die helpt om orde te scheppen in de chaos in zijn hoofd. En het mooie is dat WIJS! Breda ons samen helpt; niet alleen Joey, maar ook mij. De jeugdprofessional leert mij hoe ik beter kan communiceren met Joey, hoe ik zijn gedrag kan begrijpen zonder het direct te veroordelen. En hoe we als gezin kunnen groeien, ondanks de pijn en het gemis van Peter.

Positieve toekomst

Langzaam zie ik een verandering in het gedrag van Joey. Soms heeft hij nog moeilijke dagen, maar er zijn ook momenten waarop ik weer een glimp opvang van de jongen die hij was. We werken eraan, samen. En soms met de hulp van WIJS! Breda. Ik weet dat we de toekomst positief tegemoet gaan.”

* Vanwege de privacy zijn de namen en de foto in dit verhaal fictief.